Langs deze weg wil ik iedereen bedanken die mij heeft gesteund en bijgestaan in deze nog steeds moeilijke tijd.Bijzonder vond ik ook dat al mijn vriendinnen er waren tijdens de crematie. De vriendinnen van door de jaren heen, maar ook mijn ' nieuwe ' vriendinnen, die ik nu een jaar of 7 ken, en waar lief en leed mee gedeeld wordt.
Bedanken voor alle lieve kaartjes, zoveel, mijn hele schoorsteenmantel vol, en ik heb een grote open haard, dus dat zegt wat. De emailtjes, de krabbels, de dagelijkse SMS-jes en telefoontjes van (schoon)familie vrienden en vriendinnen,en de bloemen die ik gekregen heb.En bedankt, iedereen die een kaarsje voor hem heeft opgestoken.Hartverwarmend gewoon....
Bedanken ook voor alle lieve en leuke herinneringen die werden opgehaald.
Een basisschool vriendin mailde ;" Weet je nog? Dat als wij vroeger een dansje instudeerden van Luv voor school, dat je vader ons altijd tips en adviezen gaf?? Ik heb daar zulke leuke herinneringen aan.."
Ik wist dat niet meer.Maar ben zo blij dat ze me het vertelde. Ik wist nog wel dat we de dansjes instudeerden, maar niet mijn vader die ons tips en adviezen gaf..Wel kan ik me herinneren dat hij me het liedje " Que sera, sera ' leerde van Doris Day, en wat heb ik dat veel gezongen.En zo heb ik veel leuke en goede herinneringen aan hem.
Of een andere basisschool vriendin die door de jaren heen mijn ouders nog steeds tegen kwam en zei " ik kreeg altijd z'on warm gevoel bij jou vader, hij was altijd zo oprecht en geinteresseerd..."
Ja, mijn vader was een lieve, bescheiden man,en met weinig tevreden.Hij leefde voor zijn gezin en later kwamen daar ook nog zijn kleinkinderen bij, zijn grote trots!
Gisteren zocht ik wat in mijn kast.Die kast staat vol met boeken en ( gescrapte ) fotoalbums. En ineenkeer had ik mijn Circle Journal te pakken. De scrappers onder ons weten wel wat dit is. Jee,die had ik ook nog eens gemaakt, dacht ik..hij was van 2007, en ik had als onderwerp gekozen ; Ik lijk het meest op....en daar stonden we samen op de foto, mijn vader en ik. Links een foto van mij en mijn moeder en allerlei tekstjes over de karaktereigenschappen die mijn vader en ik gemeen hebben, en of we qua uiterlijk wel of niet op elkaar lijken, en rechts een foto van ons samen.Toen gemaakt omdat ik het z'on leuk idee en onderwerp vond, niet wetende dat het binnen een heel kort termijn al zo dierbaar zou zijn....
Afscheid nemen bestaat niet......
( Voor iedereen die het gevraagd heeft ; de foto van onderstaande post is gemaakt vanaf het parkeerdak van het ziekenhuis nadat mijn vader is overleden)
