Ik had al geroepen dat ik twee wervelwindjes had rennen hier. Nou, dat was echt zo!
De hele trukendoos moest erbij, had je de aandacht van de één, dan ging de ander er weer vandoor. Maar ik vond het helemaal geweldig, zo leuk, kinderen die nog heerlijk
onbevangen zijn.Mooi ook, hoe ik van een afstand kon vastleggen hoe de zusjes kunnen kibbelen, om even later weer hand in hand over het pad te lopen.Want zo gaat dat gewoon met zusjes. Het ene moment zet je het op een brullen omdat je bellenblaas afgepakt wordt, en het ander moment heb je weer pret samen.
Tja, en als er dan niks te snoepen valt, begin je gewoon aan de bellenblaas.
En dan vooral heel boos kijken, voor het geval iemand het wil afpakken.Moet je die blik in haar ogen zien! :>)Spreekt boekdelen, toch?
Maar eenmaal het knuffelpopje in handen, werd ze zelf een heel lief klein knuffelpopje en ging ze er even relaxed voor zitten...
Ook Emma kan er wat van, met die " o wee als je mijn bellenblaas afpakt! " blik.
Mooi, hé ?
