It's my party!

Oké, een week geleden dan. Maar ben nou eenmaal niet altijd zo snel met uploaden, selecteren ( vooral dat, keuzes maken is soms erg moeilijk voor mij), en het nabewerken.

Het was een mooie, maar rare dag. Ik was me er constant van bewust dat mijn vader er nu niet bij was. Hij heeft nog nooit mijn verjaardag gemist.De zon scheen, we hebben zelfs nog een paar uurtjes buiten gezeten. Het was gezellig.Maar ook heel vreemd.

Ik ben verwend tot en met.



Heel veel bloemen heb ik gekregen .


En wel 42 van deze !


Sommigen weten precies waar ik aan toe ben ...


En wat ik lekker vind...( deze kreeg ik van Quinty )



Wat ik heel, heel erg lief vind.. ( Joel heeft deze zelf gekocht, het is van lego)


Wat ik mooi vind..




En wat ik nodig heb...dit is een trolley, het plaatje heb ik even van internet gehaald.
Van hetzelfde merk had ik al een schoudertas,langzamerhand werd ie voller en voller en zwaarder en zwaarder.
Ik sjouwde minstens 8 kg aan fotoapparatuur mee in die tas.Of overdrijf ik nu ? Maar dit is echt een uitkomst.Kan ik lekker achter me aantrekken.Alles zit erin. Mijn flitsers, lenzen,mijn camera en een extra body en nog allerlei kleine dingen. Zelfs mijn laptop kan mee.Niet dat ik daar gebruik van ga maken.

Chique, hé ? Ik wil natuurlijk wel in stijl voor de dag komen :>)


Nichtje Femke, all the way uit Friesland ...( Hoi Femke,ik weet dat je dit leest :>))


En ik, zei de 42 jarige.

Let the spring begin !

En dan wel NU graag !

Kleine Lotte....

...vier weekjes oud, kwam vandaag met haar moeder. Een heel lief klein en tevreden meisje.
Alleen wou ik graag een slapende baby, en Lotte peinsde er niet over.Ook niet na haar flesje. Normaal gesproken valt ze daarna als een blok in slaap, maar nu natuurlijk niet.
Iedere keer als we dachten dat ze dan eindelijk sliep, gingen - floep - de oogjes weer open.Er is heel wat gewiegd en gesust en gestreeld voordat ze het eindelijk opgaf, maar dan heb je ook wat. :>)

And life goes on....

..ook al zegt ons gevoel wat anders... maar de aarde blijft gewoon ronddraaien,de dagelijkse dingen gaan gewoon door, that's life, hoe vreemd soms ook...

Onze kleine meid had al weken geoefend voor haar blokfluitvoering, die georganiseerd werd in de Waterstaatskerk.






Het begon al om 19.00 uur, maar haar groep was pas als laatste aan de beurt. Als laatste! dan wordt je geduld en enthousiasme wel erg op de proef gesteld zeg..
In spanning wachtte ze dan ook af tot het haar beurt was.



Dit kereltje vond het ook allemaal wat lang duren.Hij moest mee omdat zijn zus moest fluiten.Volgens mij heeft hij zo ongeveer het hele uur zo gelegen ;



En toen mocht ze . Als wijze van verrassing verstopten de kinderen zich ergens in de kerk, en van daaruit werd er al een liedje gefloten. Daarna mochten ze op het grote podium.



Ze floot de sterretjes van de hemel, maar er zijn er vast ook nog een paar richting opa gegaan..



Ra ra...;>)



Helemaal blij omdat het zo goed ging.
En wij knapten bijna uit elkaar van trots...