Onze kleine meid had al weken geoefend voor haar blokfluitvoering, die georganiseerd werd in de Waterstaatskerk.
Het begon al om 19.00 uur, maar haar groep was pas als laatste aan de beurt. Als laatste! dan wordt je geduld en enthousiasme wel erg op de proef gesteld zeg..
In spanning wachtte ze dan ook af tot het haar beurt was.
Dit kereltje vond het ook allemaal wat lang duren.Hij moest mee omdat zijn zus moest fluiten.Volgens mij heeft hij zo ongeveer het hele uur zo gelegen ;
En toen mocht ze . Als wijze van verrassing verstopten de kinderen zich ergens in de kerk, en van daaruit werd er al een liedje gefloten. Daarna mochten ze op het grote podium.
Ze floot de sterretjes van de hemel, maar er zijn er vast ook nog een paar richting opa gegaan..
Ra ra...;>)
Helemaal blij omdat het zo goed ging.
En wij knapten bijna uit elkaar van trots...
5 opmerkingen:
wat staan trots/geluk en verdiret toch dicht bij elkaar in het leven zo hé! super van jullie meisje zeg!! ze straalt helemaal!
Oooh ik zie dit nu pas, wat een mooie reportage Jola en wat staat Q daar te stralen, heel mooi !
Mooie reportage over Quinty, Jola !
Haar geduld werd toch nog beloond...
Ach wat schattig is dit!
Maar goed dat alles weer gewoon door gaat en je gedachten bij je kleine meidje je de nodige afleiding bezorgd.
Wat leuk dat je dochter blokfluit speelt!
(Hihi, zo heb ik ook nog eens ooit gestaan)
Of jij er (uiterlijk) op lijkt weet ik niet
maar ik zie wel dat Q op je vader lijkt.
Een reactie posten