Spannend.....

De ritjes naar de voorlichtingsavonden en de open dagen hebben we nu achter de rug.
Joel wist vanaf dag 1 al naar welke school hij graag zou willen.Natuurlijk een beetje bevooroordeeld ,omdat hij er 1 x in de week al een ochtend komt.En daarom is die school al heel vertrouwd voor hem. Moet zeggen,na de voorlichtingsavond hadden wij er ook wel een goed gevoel bij. Een kleine school, 650 leerlingen,niet te grote klassen, met oog voor de persoonlijke ontwikkeling van het kind.Er worden veel leuke activiteiten georganiseerd waar ze aan deel mogen nemen,om de kinderen uit te dagen , te motiveren en te stimuleren om hun grenzen te verleggen.

De andere school, hier veel dichter bij, staat van vroeger uit ook bekend als een hele goede school.En dat is het nog steeds.Maar bij de voorlichtingsavond hadden wij al zoiets van ; Nee, de manier waarop zij zich presenteren past niet bij Joel. Tel daarbij op dat ze z'on 1300 leerlingen hebben, en dat Joel het type mannetje is die je niet hoort en ziet in de klas.Het zal niet de eerste keer zijn dat hij onder sneeuwt.
Samen zijn we naar de open dag geweest, en Joel vond ten eerste de school al veel te groot. Dat krijg je dan als je zelf al van een kleine school komt :>)

Toen naar de open dag van die andere school.We kwamen binnen, en Joel werd gelijk al herkent door een leerkracht en de concierge, en liep daar al rond alsof hij er dagelijks kwam.Weer een voorlichting bijgewoond, en we zijn nu helemaal om. Deze school
moet het worden. Maar eerst de Citotoets nog volgende week....Lieve Joel, meer dan je best kun je niet doen..

De schrik van het bos..

Het is niet grappig als je achter de hond aan moet, omdat ze achter het huis een andere hond gespot heeft ( SPEEELUUUUHN!), dan over de heg moet klimmen, en dat alles in PYJAMA.Ik kan dan roepen wat ik wil, maar dan zitten er bananen in haar oren.
Ja, ben de hele hondencursus doorgelopen met haar, maar we hebben nu te maken met een Ridgeback in de pu-ber-teit.De mensen met een Ridgeback voelen nu helemaal met me mee,weten waar ik over praat, ik sta hier niet alleen in, ik weet het zeker...

Net als je haar bijna kunt aanlijnen, de andere hond, toevallig ook een RR, niet in haar geinteresseerd , er dan van allerlei kanten honden aankomen.....te laat!
Cézai is nu in een snoepwinkel belandt, en zet de boel mooi op stelten en jut ze allemaal op.Ze houdt wel van een feestje en binnen enkele seconden scheuren er zes honden achter elkaar aan over een zwart modderig maisveld, met haar als aanvoerder.
De Dalmatier was geen Dalmatier meer, volgens mij zegt dat genoeg.

En ik stond er bij en keek ernaar. In Pyjama, lange jas aan, muts op, make-uploos, kortom, de schrik van het bos.
Gelukkig zagen ze er allemaal de humor wel van in, op eentje na, die keek met z'on zuinig mondje, en ik hoorde haar denken.....onopgevoed beest.
Ze waren allemaal zo lief om niet door te lopen, want zij loopt dan gewoon met ze mee, alleen maar oog voor de andere hond.

Ach, en weet je, ik kan gewoon nooit echt boos op haar zijn. Wie kan er nou boos zijn op z'on hond? Zo trouw, lief,grappig, tolerant en aanhankelijk. En gisterochtend nog ging ze tussen mij en een hele grote brede man in staan in het bos. En dan echt groot en breed. De man bleef midden op het pad staan met zijn armen overelkaar.Geen normaal gedrag,en de Ridgeback heeft een neus voor afwijkend gedrag.Haar haren gingen recht overeind staan, eerst grommen , en toen blaffen als een gek.Uiteindelijk liep het allemaal wel goed af,de man was bang dat ze wat zou doen, en niet geheel overtuigd toen ik zei dat zijn gedrag naar mij bij haar beschermingsdrang opriep. Als U mij niks doet, doet de hond ook niks, zei ik. Met een lachend gezicht welliswaar, want je weet maar nooit.( oh ja, had ik er al bij verteld dat ik er toen net zo bij liep als vanochtend? ssstttt.)

En oh ja, hoelang duurt het ook alweer voordat een Ridgeback volwassen is? Pas vanaf dat ze 2,5 jaar zijn dacht ik.Dus die moet ik nog heel lang bananen uit dr oren zien te trekken . Nou ja, als het hier bij blijft, kan ik er wel mee leven :>)