donderdag 24 februari 2011

Afscheid nemen bestaat niet.....



Langs deze weg wil ik iedereen bedanken die mij heeft gesteund en bijgestaan in deze nog steeds moeilijke tijd.Bijzonder vond ik ook dat al mijn vriendinnen er waren tijdens de crematie. De vriendinnen van door de jaren heen, maar ook mijn ' nieuwe ' vriendinnen, die ik nu een jaar of 7 ken, en waar lief en leed mee gedeeld wordt.

Bedanken voor alle lieve kaartjes, zoveel, mijn hele schoorsteenmantel vol, en ik heb een grote open haard, dus dat zegt wat. De emailtjes, de krabbels, de dagelijkse SMS-jes en telefoontjes van (schoon)familie vrienden en vriendinnen,en de bloemen die ik gekregen heb.En bedankt, iedereen die een kaarsje voor hem heeft opgestoken.Hartverwarmend gewoon....

Bedanken ook voor alle lieve en leuke herinneringen die werden opgehaald.
Een basisschool vriendin mailde ;" Weet je nog? Dat als wij vroeger een dansje instudeerden van Luv voor school, dat je vader ons altijd tips en adviezen gaf?? Ik heb daar zulke leuke herinneringen aan.."
Ik wist dat niet meer.Maar ben zo blij dat ze me het vertelde. Ik wist nog wel dat we de dansjes instudeerden, maar niet mijn vader die ons tips en adviezen gaf..Wel kan ik me herinneren dat hij me het liedje " Que sera, sera ' leerde van Doris Day, en wat heb ik dat veel gezongen.En zo heb ik veel leuke en goede herinneringen aan hem.
Of een andere basisschool vriendin die door de jaren heen mijn ouders nog steeds tegen kwam en zei " ik kreeg altijd z'on warm gevoel bij jou vader, hij was altijd zo oprecht en geinteresseerd..."

Ja, mijn vader was een lieve, bescheiden man,en met weinig tevreden.Hij leefde voor zijn gezin en later kwamen daar ook nog zijn kleinkinderen bij, zijn grote trots!

Gisteren zocht ik wat in mijn kast.Die kast staat vol met boeken en ( gescrapte ) fotoalbums. En ineenkeer had ik mijn Circle Journal te pakken. De scrappers onder ons weten wel wat dit is. Jee,die had ik ook nog eens gemaakt, dacht ik..hij was van 2007, en ik had als onderwerp gekozen ; Ik lijk het meest op....en daar stonden we samen op de foto, mijn vader en ik. Links een foto van mij en mijn moeder en allerlei tekstjes over de karaktereigenschappen die mijn vader en ik gemeen hebben, en of we qua uiterlijk wel of niet op elkaar lijken, en rechts een foto van ons samen.Toen gemaakt omdat ik het z'on leuk idee en onderwerp vond, niet wetende dat het binnen een heel kort termijn al zo dierbaar zou zijn....



Afscheid nemen bestaat niet......

( Voor iedereen die het gevraagd heeft ; de foto van onderstaande post is gemaakt vanaf het parkeerdak van het ziekenhuis nadat mijn vader is overleden)

12 opmerkingen:

blogvanco zei

Mooie blogpost Jola en wat een gave foto's. Je lijkt echt wel op je pa.
Wat mooi die herinneringen aan je vader, koester ze !

Hij zit nu voor altijd in je hart meid.

Liefs, Co

* Daniëlle * zei

Ach lieverd, ik krijg er kippevel van... Ik kende je vader niet, maar aan de foto te zien en de verhalen te horen kan ik me precies voorstellen hoe hij was. Fijn om herinneringen op te halen met anderen. En je CJ kan ik me nog zeker herinneren, volgens mij sta ik er ook nog in.

Liefs,
Daan

Marcia Schel zei

WOW Jo, de rillingen lopen over mijn lichaam.. Je lijkt ook zo sprekend op je vader, en ook al kennen wij jou vader niet persoonlijk we kunnen ons alleen maar voorstellen wat voor een bijzondere, lieve man en vader dit was en zal blijven in jullie gedachten en herinneringen van alle verhalen en van een stralende open en lachende man op de foto.
Dikke knuffel!!!! xxxx

Ans Brunsman-Hagens zei

Ik had het al ergen s eerder neergezet, je bent zijn evenbeeld, denk eraan dat hij in jullie voortleeft.... Een bijzondere man, vader, opa.... een bijzonder mens.. Ik weet wat je doormaakt, een vader verliezen is een ramp! Ik wens je heel veel sterkte om alles een plaatsje te geven, mar ik weet dat dit lang duurt.... Zie je in iedergeval volgende week weer, zo raar, ik heb daar ook behoefte aan.... Dikke kus xxx

marja zei

ik weet even niet wat te zeggen jola... kus!

Ageeth zei

Jola, wat prachtig dat jij en ook velen die je dierbaar zijn, zulke mooie herinneringen aan je vader hebben. Koester ze maar.
Liefs Ageeth

Anoniem zei

Jola, je bent begonnen met het verwerken van het verlies van je lieve vader.....
Wil je veel sterkte wensen hiermee en herinner de mooie momenten !

Fia zei

Vader en dochter....dezelfde lach wat een prachtige en lieve foto!
Fijn dat je zulke mooie en dierbare herinneringen aan je vader heb Jola.......die blijven voor altijd.

Liefs,
Fia xx

Tineke zei

Jeetje Jola, wat lijk jij op je vader. En wat ik begrijp heb je heel veel lieve herinneringen aan hem. Haal die regelmatig op. Praat over hem, heel veel, dat is zo'n mooie manier van verwerken, tenminste zo ervaar ik het. Houd de herinnering aan hem hoog.

Jacqueline zei

Je lijkt inderdaad heel veel op jouw vader. Wat fijn dat anderen zich jouw vader ook als zo'n lieve man herinneren en allerlei verhalen met jou deelden.
Liefs,
Jacqueline

Esther zei

Heel erg mooi hoe je de dingen verwoord. En ik herinner me die CJ ook.

Linda zei

Dat is wel even een ontroerend blogberichtje. Ik vind eerlijk gezegd dat je qua uiterlijk niet heel veel op je vader lijkt, maar je broer des te meer. Ik denk dat je qua innerlijk wel veel op je vader lijkt. Je komt namelijk ook heel oprecht over en ook altijd geïnteresseerd in de ander. De appel valt toch niet ver van de boom.

Wat fijn dat je zoveel steun krijgt in deze moeilijke tijd. En dat je nu leuke herinneringen en aandenken te horen krijgt. Dat zal je vast goed doen!

Groetjes,

Linda