Het oog van de fotograaf en een mededeling

Toen ik de gordijnen vanochtend opentrok was het eerste wat ik dacht ; "Snel, mijn camera !?" Want wat viel het licht prachtig over het weiland en in gouden banen over de lange beukhaag langs ons pad. Echt,het viel er in strepen overheen, en daar waar het viel, gaf het een warm, bijna gouden gloed aan de haag.Verrukt riep ik Herman erbij ;
" Kijk nou, wat een mooi licht !! " Nou roep ik dat wel vaker op een dag, dus hij rent niet meer zo hard om te kijken wat voor een lichtinval ik nu weer zie. Maar goed, hij kwam , zoals altijd ,en zei ; " Ja, dat komt omdat de zon door de wolken schijnt "
Ja.Duh.Ook al scheen die door een wolkenkrabber.Daar gaat het toch niet om ????
Quinty klom op de vensterbank van de badkamer, en wou het ook allemaal even bekijken.
" Ooh mama, kijk eens , allemaal gouden strepen op de haag ! "

Zo. Dat is nog eens een kind van mij.

Mannen.....

De camera kwam er niet meer aan te pas, want toen was het moment al weer voorbij...



En tja...een ernstige mededeling heb ik ook nog.

IK BEN NL VAN MIJN GELOOF AFGEVALLEN....

Ik betrapte mezelf erop dat ik de hele week rondliep met een riem, jas, laarzen en tas in NIET dezelfde kleur. Oh, schrik.Tas en schoenen wil ik sowieso toch altijd matchen. Evenals mijn riem als dat lukt.
En voor degenen die mij goed kennen , dat is absoluut NOT done voor mij om er zo bij te lopen.
Hoe kan dat dan ? Ik denk een combi van gemakzucht, gewoon lui ,geen zin, en geen tijd nog om eens wat frisse nieuwe voorjaarskleding te gaan kopen. Zoiets.
Ach,de wereld verging niet eens , en niemand die het opviel. Niemand die me nakeek met open mond, of me er op aansprak.
Maar ik ga van de week toch nog wel even die mooie beige tas kopen die ik al een tijdje op het oog heb...