Er ging een vlinder langs mijn
venster.
Een vlindertje met beentjes, armpjes
en oogjes.
Het danste vrolijk in cirkels en danste
in boogjes.
Ik zou zo graag nog zo willen
vlinderen.
Helaas mijn vleugels kunnen mij niet meer
dragen,
zoals in al lang vervlogen
dagen.
Toen ik als een vlinder door het leven
ging.
Helaas wat blijft is een zoete
herinnering.
26 September 2010.
Mijn schoonvader, bijna 88 jaar, is een ware dichter.
Pas geleden nog heeft hij in eigen beheer een hele gedichtenbundel uitgebracht.
Een heel klein beetje een familiebundel ; ene schoonzus en zwager hebben de opmaak gedaan, de andere schoonzus het voorwoord, en de foto's die er in staan zijn van mij.
En onlangs zat deze in mijn postvak.Geinspireerd door zijn jongste kleindochter,onze Quinty, die hij vrolijk en huppelend voorbij zag komen, heeft hij dit gedicht geschreven.
Toen ik het las, was ik echt even ontroerd...want zijn gedicht is zo waar...
9 opmerkingen:
Wat een prachtig gedicht! En met het verhaal erachter kreeg ik er gewoon kippenvel van...
Schitterend gedicht, nu ik het verhaal erachter heb gelezen en de foto's heb gezien ben ik er helemaal stil van.....
Wat een super gedichte en geweldig hoe hij er op is gekomen.. Wordt je inderdaad wel ff stil van
Het gevoel is alleen maar sterker nu ik dit verhaal lees, ik vermoedde het al een beetje, ik zag de link met Q in dit verhaal, vandaar dat ik begon te gloeien, mijn handen reageren onmiddellijk als er zoiets is wat ik kan voelen..... Prachtig, en wat gaaf dat er een bundel is uitgebracht. Heel bijzonder, ook mede door de totstandkoming van jullie....
wat mooi dat jullie dit zo binnen de familie kunnen maken zeg! enorm bijzonder en waardevol lijkt me!
het gedicht is prachtig! om kippevel van te krijgen en zo waar!!
Zo mooi, daar krijg je tranen van in je ogen en zit je met kippenvel.
Wat een prachtige herinnering voor Q aan haar opa later.
Dit is zo mooi en ontroerend!!
Wat een mooi mens is je schoonvader Jola!!!
Dat moet voor Quinty heel wat zijn om dit te lezen en tegelijk ook een dierbare herinnering aan haar Opa.
En wat zijn je andere foto's weer prachtig het is net een sprookje.
lieve groetjes,
Fia
Ach ... wat mooi Jola, om te janken !
Maar ook om dankbaar voor te zijn, wat mooi !
Een reactie posten